Onlangs stond er een interview met ons in een magazine omdat wij kozijnen hebben verbronsd voor het Nieuwe Huis van Museum Ons’ Lieve Heer op Solder.

Onderstaand is  het stukje van het gehele artikel waar Galvano van Wolferen in vermeld wordt. Klik hier om het gehele artikel te lezen.

Overal in het land werken mensen aan de verschillende ‘bouwstenen’ voor het Nieuwe Huis van Museum Ons’ Lieve Heer op Solder. Geheel in de stijl van het museum gebeurt dat met grote zorg en aandacht, soms op ambachtelijke wijze. We nemen een kijkje in een galvaniseerbedrijf in Wieringerwerf.

Verbronsde kozijnen

Bij Galvano Van Wolferen in Wieringerwerf ziet de wereld er heel anders uit. Hier geen oude fabriek, idyllisch aan het water gelegen, maar een strakke nieuwbouwhal op een kaal bedrijventerrein. Toch kent ook Galvano inmiddels een lange geschiedenis, sinds 1947. ‘Een voormalig marineman begon toen in Den Helder met een paar nikkel, chroom en zinkbakken; een zootje ouwe troep op een houten vloer’, schetst directeur Nico van Wolferen.

In 1949 kwam zijn vader in het bedrijf; zelf begon hij er rond 1980. Tien jaar geleden verhuisde Galvano van Den Helder naar Wieringerwerf. ‘En nu zijn we alweer uit ons jasje gegroeid.’ Binnenkort begint de bouw van twee nieuwe hallen. Bij het bedrijf werken inmiddels acht man. Bij het begin van de crisis in 2008 zakte de markt in en sneuvelden veel collegabedrijven. Inmiddels gaat het al vier jaar heel goed. ‘Onze branche levert veel voor de exportindustrie en reageert heel snel op de bewegingen van de wereldeconomie .’

Langdurig proces

Voor het museum gaat Galvano de messing kozijnen ver­bruinen ofwel verbronzen. Van Wolferen: "Dat is een belangrijke tak van sport voor ons. Brons is in. Het is begonnen met Tommy Hilfiger, die al z’n winkels ging inrichten met brons. Ook grote hotels en scheepsbouwers zijn er dol op." Zijn bedrijf verbronsde onder meer de gevel van het Hilton in Parijs.

Voor Ons’ Lieve Heer op Solder gaat het om vijftien grote messing delen (sommige van twee bij vier meter), die worden ondergedompeld in een bad vol chemicaliën. Galvano is een van de weinige bedrijven met een messingbad dat daarvoor groot genoeg is. ‘Het is een langdurig proces van dompelen, spoelen, kijken. Steeds opnieuw. Zo brengen we langzaam maar zeker een bronskleur aan. Daarna drogen en vlakvrij maken. Vervolgens de boel in de was zetten om de bronskleur nog verder naar voren te halen en bescherming te geven.’

Duizend tinten

Het is een heel bewerkelijk proces, dat bij elke galvaniseur tot een iets ander eindresultaat leidt. ‘Brons kan in wel duizend tinten opkleuren; het is heel moeilijk om exact naar één bepaalde bronstint toe te werken. Brons is ongrijpbaar, dynamisch, het leeft, het kleurt op, afhankelijk van allerlei factoren: van luchtvochtigheid en uv-straling tot de snelheid van opdroging. Het ondergaat heel veel invloeden, net als het leven zelf.’

Dat maakt het ook lastig om precies te voldoen aan de wens van de klant. Dat heeft Van Wolferen ook gezegd tegen de museumdelegatie die niet alleen naar Sneek maar ook naar Wieringerwerf ging. ‘Allemaal heel betrokken mensen. Ze konden het verhaal heel goed aanvoelen. Heel anders dan de eerste de beste inkoper van industriële goederen die alleen maar op de prijs let.’